ابو القاسم جعفر بن محمّد می‏گوید: در سال 339 هجری، به قصد حجّ، بیرون آمدم و به بغداد رسیدم. و این همان سالی بود که قرمطی‏ها «حجر الاسود» را به جایش برگردانده بودند. و من قصد داشتم کسی را که حجر الاسود را در جایش نصب می‏کند، ببینم؛ چون در کتابها خوانده بودم که فقط امام هر عصری، می‏تواند آن را در جایش بگذارد. چنانچه در زمان حجّاج بن یوسف، امام زین العابدین- علیه السّلام- آن را در جای خود

گذارد و استقرار پیدا کرد. (1) ولی در بغداد، سخت مریض شدم و نتوانستم بروم. و از آن مرض برای خودم ترسیدم. و شخصی معروف به ابن هشام را نایب گرفتم و نامه مهرداری هم به او دادم. و در آن نامه از آن حضرت، از مدت عمرم پرسیده بودم و اینکه آیا این مرض، مرض مرگ من است یا نه؟
به او گفتم که: تمام هم و غم من این است که تو این نامه را به گذارنده حجر الاسود بر جای خود، برسانی و جوابش را بگیری. و بخاطر همین تو را می‏فرستم.شخصی که معروف به ابن هشام بود، می‏گوید: هنگامی که به مکّه رسیدم، تصمیم گرفته شد که حجر الاسود را نصب کنند. و من به خادمان کعبه پول دادم تا در جایی که امکان دارد گزارنده حجر الاسود را در جای خود، ببینم، بایستم. چند نفر از خادمان نیز اطراف من ایستادند و از ازدحام جمعیت، جلوگیری کردند. من می‏دیدم که هر کس می‏رفت تا آن را در جایش نصب کند، حجر الاسود می‏لرزید و نمی‏ایستاد. تا اینکه جوانی زیبا روی و گندمگون آمد و حجر الاسود را گرفت و در جایش گزارد. و سنگ ایستاد. مثل اینکه اصلا از جای خود، برداشته نشده است.در این هنگام غریو شادی از مردم برخاست. و آن جوان به سوی درب رفت و من دنبال او رفتم و چشمم را از او بر نمی‏داشتم. و مردم را این طرف و آن طرف می‏زدم. و مردم خیال می‏کردند عقل من عیب پیدا کرده و به من می‏خندیدند. تا اینکه از مردم جدا شد. و با حالت تأنّی و به آرامی راه می‏رفت ولی من به او نمی‏رسیدم. تا به جایی رسید که جز من کسی دیگر او را نمی‏دید. ایستاد و متوجه من شد و فرمود: آنچه با خود داری بیاور. پس نامه را به او دادم. بدون اینکه به نامه‏ نگاه کند فرمود: «به او بگو: از این مرض خوفی برای تو نیست. و آن چیزی که از او فراری نیست، بعد از سی سال می‏باشد».
راوی می‏گوید: چنان دهشتی به من حاکم شده بود که نمی‏توانستم هیچ گونه حرکتی بکنم. تا اینکه مرا ترک کرد و رفت.ابو القاسم، این جمله را فهمید. و هنگامی که سال 369 هجری رسید، مریض شد و کارهایش را جور کرد و به فکر تجهیز و قبر خود افتاد. و وصیّت خود را نوشت.و در این مورد، زیاد کوشش می‏کرد.به او گفتند: از چه می‏ترسی؟ امیدواریم که خدا سلامتی را به تو مرحمت فرماید. پس برای تو خوفی نیست.بو القاسم گفت: این همان سالی است که مرا از آن ترسانده‏اند. و در همان مرض هم مرد

منبع :جلوه‏های اعجاز معصومین علیهم السلام، نرم افزار گنجینه دوایات نور

پایگاه اینترنتی عصر ظهوردراین سایت شما میتوانید مطالب مختلف از قبیل :عقائد ،مهدویت،تزکیه نفس،زندگینامه بزرگان،احکام،جلوه های اعجاز ائمه ،حکمت ناب(سخن بزرگان)،بانک سوالات
داستانهای بیدار کننده،شگفتیهای آفرینش،کمال ادین و....را بخوانیدهمچنین شما میتوانید با عضویت در این سایت هم از امکانات استفاده کنید وهم سایت یا وبلاگ مذهبی خود را در بخش ویلاگها یا سایتهای مذهبی قرار دهید